14 listopada 2024 r. (czwartek) upłynął na podróży do Meksyku, z przesiadką w Amsterdamie. W Piątek zwiedziliśmy pieszo historyczne centrum miasta Meksyk: Kościół San Bernardino, Zocalo, Katedrę WNMP; bogate zbiory Muzeum Antropologicznego oraz odległą dzielnicę pływających ogrodów Xochimilco. Płynęliśmy po kanałach dwoma złączonymi ze sobą kolorowymi łodziami trajineras, kosztując tekilę nuciliśmy z mariachis meksykańskie szlagiery. Z innych łodzi nieuważni wpadali do wody. To był piękny dzień. 

W przestrzeni między Starą Bazyliką a Baptysterium zaczynają się schody, prowadzące na szczyt wzgórza Tepeyac. Można tu spotkać fotografów, którzy wykonują zdjęcia rodzinom z dziećmi, na pamiątkę pobytu w Guadalupe. Całe pokolenia Meksykanów chwalą się takimi staromodnymi zdjęciami, na osiołku, na koniku, koniecznie z figurą Maryją z Guadalupe. Na zacisznym skwerku, z lewej strony schodów, stoi 9 metrowa figura Chrystusa Króla. Upamiętnia ona 100-lecie zawierzenia Meksyku Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Pomnik autorstwa rzeźbiarza Francisco Cárdenas'a,  odsłonięto 22 listopada 2013 r. na zakończenie Roku Wiary. Meksykanie szczególne miłują Chrystusa Króla. W latach 1926-1929 Kościół w Meksyku doznał prześladowań ze strony rządu Plutarco Elias Calles' a. Młodzi rebelianci Cristeros, obrońcy wiary i Kościoła, umierali z wezwaniem "Viva Cristo Rey! Viva la Virgen de Guadalupe!". Stara Bazylika, której remont ukończono w 2000 r., nosi zaszytny tytuł "Świątyni Ekspiacyjnej ku czci Chrystusa Króla". Pod koniec wspinaczki, niewątpliwy wysiłek wynagradzają rozległe widoki bazylik oraz miasta Meksyk w tle. 

Na szczycie schodów znajduje się Capilla del Cerrito (Kapliczka na Górce), wzniesiona w miejscu, gdzie w grudniu 1531 r. Juanowi Diego objawiła się Maryja. Tutaj później zrywał róże kastylijskie, które zaniósł biskupowi Juanowi de Zumarraga, jako poparcie prośby Maryi o zbudowanie świątyni. Pierwszą kapliczkę na Górce wzniosło w 1666 r. małżeństwo znanych lokalnie piekarzy: Cristobal de Aguirre i Teresa Peregrina. Z czasem pielgrzymów było tak dużo, że nie mogli się w niej pomieścić. W 1748 r. bp. Alonso de Montufar zlecił rozbiórkę ermity i wzniesienie obecnego kościoła. W środku znajduje się sześć ogromnych fresków z 1950 r. autorstwa Fernando Leal, przedstawiających historię Objawień Maryi w Guadalupe. Przed kościołem jest mały placyk z figurami wykonanych w marmurze czterech archaniołów, dzieło znanego meksykańskiego rzeźbiarza Ernesto Tamariz.

Tepeyac jest górą 2275 m n.p.m., zbudowaną ze skał magmowych. Znajduje się w północnej części miasta Meksyk, należy do łańcucha górskiego Sierra de Guadalupe, ograniczającego od północy Kotlinę Meksykańską. Tepeyac jest niewielkim fragmentem pasm Cerro del Guerrero i Cerro de Santa Isabel, których zbocza są gęsto zaludnione. W czasach prekolumbijskich na Tepeyac znajdowało się miejsce kultu bogini ziemi i płodności Tonantzin. Teren obejmujący Tepeyac i sąsiednie wzgórza od 1937 r. należą do Parku Narodowego Tepeyac. Problemem parku jest dynamiczna rozbudowa miasta Meksyk oraz nielegalni mieszkańcy, osiedlający się na zboczach i korzystający z drewna z parku. Schodząc ze wzgórza Tepeyac w stronę wschodnią napotykamy na zespół rzeźb przedstawiających Matkę Bożą z Guadalupe, której rdzenni mieszkańcy ofiarowują kukurydzę, kadzidła i kwiaty. W XVI w. u stóp Tepeyac spotykały się trzy drogi: do Cautitlan (miejsca urodzenia Juana Diego), do Tulpetlac (domu wuja Juana Bernardino, u którego zamieszkał Juan Diego) i grobla na Jeziorze Texcoco, wiodąca do azteckich miast na wyspach: Tlatelolco i Tenochtitlan. Przebieg grobli pokrywa się współcześnie z 4,5 km aleją Calzada de los Misterios. Nazwa Misterios, odnosi się do zwyczaju odmawiania tajemnic różańcowych podczas pieszej wędrówki pielgrzymów do Sanktuarium w Guadalupe.

W obrębie Sanktuarium znajduje się wiele obiektów wartych odwiedzenia. Kaplica Studzienki (Capilla del Pocito) z barokową kopułą, wyznacza miejsce czwartego objawienia Maryi Juanowi Diego. W miejscu tym wytrysło źródło, a przez lata pielgrzymi czerpali wodę, pili i obmywali swe ciała otrzymując wiele łask i uzdrowień. U stóp Tepeyac znajduje się tzw. Parafia Indian, stary Kościół, który stoi w miejscu pierwszych ermit, gdzie czczono od 1531 r. tilmę z wizerunkiem Matki Bożej. Juan Diego przez 17 lat, do końca swojego życia służył tu jako wierny i niezmordowany przewodnik opowiadając pielgrzymom historię objawień Maryi. Kamienny krzyż i fontanna wskazują miejsce gdzie zamieszkał. Według kronikarzy w maju 1544 r. pochowano tu Juana Bernardino, a w czerwcu 1548 r. Juana Diego. Na tyłach starego Kościoła Indian rośnie "Drzewo Dziewicy". Maryja czekała tu na Juana Diego, gdy ten poszedł na wzgórze Tepeyac zrywać róże. Maryja następnie ułożyła róże w tilmie, aby mógł je zanieść biskupowi. Na Placu Maryjnym, z prawej strony starej bazyliki wznosi się Kościół Kapucynek, wniesiony w 1787 r. dla zgromadzenia sióstr kapucynek. Po środku placu stoi ogromny zegar z kalendarzem i karilionem. Podczas nabożeństw rocznicowych w grudniu, plac wypełniają setki tysięcy wiernych. 

Nowa Bazylika wzniesiona według projektu architektów: Pedro Ramírez Vázquez, José Luis Benlliure, Alejandro Schoenhofer, br. Gabriel Chávez de la Mora i Javier García Lascuráin. Została poświęcona i otwarta 12 października 1976 r. Z zewnątrz przypomina Namiot Spotkania, w którym Żydzi modlili się podczas wędrówki przez pustynię. Kształt i kolor przypomina także płaszcz Maryi, który otula i ochrania każdego, kto ją odwiedza. Nawa główna, na planie koła o średnicy 100 m, może pomieścić 10 000 osób. Wnętrze bez przeszkód wizualnych umożliwia oglądanie obrazu Matki Bożej z każdego zakątka kościoła, a przy otwartych drzwiach, umożliwia to także wiernym obecnym na Placu Maryjnym. Nad tilmą z Dziewicą z Guadalupe znajduje się 62 cm wysokości złota korona, ofiarowana w uroczystym akcie koronacji przez Arcybiskupa Meksyku Próspero María Alarcón 12 października 1895 r., w podzięce za opiekę nad narodem meksykańskim. Do cichej modlitwy zaprasza odzielna Kaplica Adoracji Najświętszego Sakramentu.